ihtiyari

 Kemik gören köpekler gibi salyaları istemsizce akıyor parmaklarımın kelimelere, biriktirdiğim onca sözler, kafiyeler ve güzel olan her kelimeyi kıyıda köşede gördüğüm her ıssız toprağa gömdüm birer parça,Lakin sakladığım onca şeyi unutup yeniden yenilerini gizlemek için kazıyorum daha derine.

Derinler kimsesiz, birer tohum gibi belki yarın filizlenir gök yüzüne, kuşların cıvıltısında ağaçların yapraklarında bulurum üstünü örttüğüm geçmişin izlerini, bir rüzgar çıkar savurur karşıda güneşe bakan papatyalara, belki de karlı dağlara.

Kemiklerim derinlerde, kokusunu servi ağaçlarının tepesinden alırsın, uğultularımı ağaçların sesleri sessizliğe mahkum eder, toprakta çiğ tadı var, hava uykusuz çiçekleri güneşle yakmanın peşinde, ben tekrar gelenedek güneşin doğduğu yerde beni bekle.

K.Tahran